Εισηγητές:
Ιακωβίδης Α., Δήμου Μ., Κανδύλης Δ., Διακογιάννης Ι., Καπρίνης Στ., Φουντουλάκης Κ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Πάφος, Κύπρος, 5 - 9 Μαΐου, 2000 Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο ΑΑ358, σελ. 255

Υπό δημοσίευση:
στο Ιατρικό περιοδικό "Ελληνική Ιατρική"

Περίληψη:
Σκοπός της μελέτης η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των τάσεων επιλογής ειδικότητας και ψυχοπαθολογικών δεικτών άγχους - κατάθλιψης και στοιχείων προσωπικότητας σε φοιτητές Ιατρικής. Τυχαίο δείγμα 468 φοιτητών Ιατρικής του ΑΠΘ (201 γυναίκες, 267 άνδρες) όλων των ετών σπουδών. Το ερευνητικό πρωτόκολλο περιελάμβανε τα αυτοσυμπληρούμενα ερωτηματολόγια 1) κατάθλιψης - Zung, 2) Άγχος - STAI(state form Χ-1), 3) Διερεύνηση προσωπικότητας EPQ. Καταγράφηκαν επίσης τάσεις επιλογής ιατρικής ειδικότητας. Η στατιστική επεξεργασία έγινε με τη μέθοδο ANOVA. Στους φοιτητές που προτιμούν την ψυχιατρική ειδικότητα παρατηρήθηκε μεγαλύτερη μέση ολική βαθμολογία στις Zung, STAI και στη διάσταση Ρ (ψυχωτισμός) του ΕΡQ σε σύγκριση με εκείνους που προτιμούν χειρουργική, παθολογική, εργαστηριακή, ή εκείνους που δεν ξέρουν. Ωστόσο οι διαφορές δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές. Η Ψυχιατρική και η Χειρουργική ειδικότητα προτιμούνται από νεότερους φοιτητές. Τα αποτελέσματα συζητούνται με άξονα το ψυχολογικό profil των ιατρών που επιλέγουν την Ψυχιατρική ως ειδικότητα.

Εισηγητής:
Κανδύλης Δ.

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 44, σελ. 56 - 64, 1993

Περίληψη:
Το Ν.Η. δημιουργήθηκε παρά τις αντιστάσεις του ψυχιατρικού συστήματος σε κάθε αλλαγή, γιατί ικανοποιούσε ταυτόχρονα τις προσδοκίες μιας ανθρωπιστικής και ολιστικής αντιμετώπισης των ψυχικά ασθενών. Αποτελεί μια πολυδύναμη θεραπευτική δομή από το σύνολο των ενδιάμεσων δομών του ψυχιατρικού τομέα. Λειτουργικά ευρισκόμενο ανάμεσα στο παραδοσιακό ψυχιατρικό νοσοκομείο και την κατ' οίκον νοσηλεία, έχει ως κύρια αποστολή να προσφέρει το μέγιστο του φάσματος των σύγχρονων ψυχιατρικών μεθόδων θεραπείας στον ψυχικά ασθενή, στο ελάχιστο του χρόνου, προκειμένου να αποφευχθεί η χρονιοποίησή του και η αποκοπή του από τον περίγυρο. Η ατομική προσέγγιση των ψυχικά ασθενών, η δυναμική της θεραπευτικής ομάδας, ο ρυθμός και η ποιότητα της ομαδικής εκπαιδευτικής ζωής ευνοούν την έκφραση των επιθυμιών, ικανοποιούν τις ανάγκες τους, προάγουν το σεβασμό των κανόνων της ζωής, βελτιώνουν την αυτοεκτίμηση και συντείνουν στην επαναδόμηση της προσωπικότητάς τους. Η όλη θεραπευτική προσπάθεια εστιάζεται στη διατήρηση της προοπτικής μιας επανακοινωνικοποίησης, που αρχίζει μέσα στο ίδιο το Ν.Η. για να συνεχισθεί με την πάροδο του χρόνου στον καθημερινό κοινωνικό ιστό.

Εισηγητής:
Κανδύλης Δ.

Εισήγηση:
Στρογγυλό τραπέζι με θέμα "Η ΨΥΧIΑΤΡIΚΗ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ", στο 14o Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Ηράκλειο, 30 Μαρτίου - 3 Απριλίου, 1996

Αναφορά:
σελ 54 προγράμματος

Περίληψη:
Αναλύεται, αρχικά, το φαινόμενο της αυτοκτονίας καθ' όλη την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας και αποσαφηνίζεται η έννοια του όρου από ψυχιατρικής σκοπιάς. Αναφέρονται οι μορφές αυτοκτονικής συμπεριφοράς που συναντά ο ψυχίατρος ή ο γιατρός της σωματικής ιατρικής σ' ένα γενικό νοσοκομείο, ανασκοπούνται τα επιδημιολογικά δεδομένα και οι απαραίτητοι θεραπευτικοί χειρισμοί που πρέπει να ενεργηθούν. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στους παράγοντες κινδύνου για αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, στο ψυχολογικό προφίλ των αυτοκτονούντων και στα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται από το προσωπικό του γενικού νοσοκομείου για την αποφυγή αυτοκτονιών.

Εισηγητής:
Κανδύλης Δ.

Δημοσίευση:
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΗΣ ΘΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥ

Περίληψη:
Στην έρευνά μας μελετήσαμε διαχρονικά με τη βοήθεια ερωτηματολογίου τα κλινικά και κοινωνικο - δημογραφικά χαρακτηριστικά των ψυχικά ασθενών που απαρτίζουν τον πληθυσμό του συνδρόμου της περιστρεφόμενης θύρας, στο Ν.Γ.Ν. Βόλου. Διαπιστώσαμε ότι, αν και πολλά χαρακτηριστικά των ασθενών ταυτίζονται προς εκείνα άλλων εξωελλαδικών μελετών, εν τούτοις, υπάρχουν και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά απότοκα της φύσεως και της στάσεως της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας απέναντι στον ψυχικά ασθενή. Επιπλέον, σημαντικό παράγοντα για την εμφάνιση και τη διαιώνιση του συνδρόμου φαίνεται να αποτελούν οι λειτουργικές και οργανωτικές αδυναμίες του υπάρχοντος συστήματος ψυχιατρικής περιθάλψεως.

Εισηγητές:
Μπένου Ι., Ιακωβίδης Α., Ρίζος Σ., Μπένος Α., Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση:
στο 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Χαλκιδική, 19 - 23 Απριλίου, 2002 Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο Ρ203

Περίληψη:
Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση του βαθμού δυσκολίας και συναισθηματικής δυσφορίας που προκαλούν συγκεκριμένοι τύποι συμπεριφοράς ασθενών στους γιατρούς γενικού νοσοκομείου. Στη μελέτη συμμετείχαν 69 γιατροί του Γ.Ν. ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης (Παθολογικές ειδικότητες=42, Χειρουργικές ειδικότητες=27, Ειδικοί=34, Εlδικευόμενοι=35, Άνδρες=52, Γυναίκες=17). Συμπλήρωσαν ειδικά κατασκευασμένο ερωτηματολόγιο, που μετρά τον βαθμό δυσκολίας σε δεκαβάθμια κλίμακα απέναντι σε 7 τύπους συμπεριφοράς ασθενών. Τα δεδομένα συγκρίθηκαν στατιστικά ως προς το φύλο, τύπο ειδικότητας και ολοκλήρωση ή όχι της ειδικότητας. Στο σύνολο των ερωτηθέντων γιατρών μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας προκαλεί ο τύπος του καχύποπτου ασθενούς. Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο των γιατρών. Οι ειδικοί ανεξαρτήτως τύπου ειδικότητας αναφέρουν περισσότερη δυσκολία απέναντι στον θλιμμένο ασθενή σε σύγκριση με τους ειδικευόμενους (ρ<0,05). Οι γιατροί χειρουργικών ειδικοτήτων δυσκολεύονται περισσότερο με τον υπερβολικά αγχώδη ασθενή σε σύγκριση με τους παθολόγου ς (ρ<0,05). Τα ευρήματα συζητούνται επί τη βάσει παραγόντων σχετικών με θέματα ιατρικής ψυχολογίας και βιοψυχοκοινωνικής προσέγγισης, την προσωπικότητα των γιατρών ως προς την επιλογή ειδικότητας, το επαγγελματικό stress κ.ά.

Εισηγητές:
Νηματούδης Ι., Κανδύλης Δ., Καπρίνης Στ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Πάφος, Κύπρος, 5 - 9 Μαΐου, 2000

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο ΑΑ304, σελ. 228

Περίληψη:
Κατά την διαρρεύσασα δεκαπενταετία οι προσπάθειες για τη μεταρρύθμιση της ψυχιατρικής περίθαλψης στην Ελλάδα οδήγησαν στη δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού εξωνοσοκομειακών Μονάδων Ψυχικής Υγείας (Μ.Ψ.Υ.). Οι μονάδες αυτές έχουν αναλάβει σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της ψυχιατρικής περίθαλψης των αρρώστων με ψυχικές διαταραχές, ενώ ο αριθμός των νοσηλευομένων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία έχει ελαττωθεί σημαντικά μεταξύ των ετών 1984-1999. Σημαντική στην προσπάθεια αυτή ήταν και η συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της χρηματοδότησης του Κανονισμού 815/84. Από τη μελέτη όμως της ανάπτυξης των νέων μονάδων και υπηρεσιών ψυχικής υγείας διαπιστώνεται:1. Η μη εφαρμογή ενός κεντρικού μηχανισμού ανάπτυξης των Μ.Ψ.Υ. 2. Η άνιση γεωγραφικά και πληθυσμιακά, κατανομή των μονάδων με αποτέλεσμα την ύπαρξη Υγειονομικών Περιφερειών στις οποίες δεν έχει αναπτυχθεί καμία εξωνοσοκομειακή Μ.Ψ.Υ. ή αυτές να περιορίζονται μόνο στην έδρα της περιφέρειας. 3. Η ύπαρξη μονάδων με κτιριακή υποδομή, μέσω του Κανονισμού 815/84, οι οποίες δεν λειτουργούν λόγω μη στελέχωσης με προσωπικό. 4. Η πλήρης απουσία ψυχογηριατρικών μονάδων, ενώ οι παιδοψυχιατρικές μονάδες περιορίζονται μόνον σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. 5. Με την εξαίρεση των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης σημαντική ήταν η συμβολή στην ανάπτυξη εξωνοσοκομειακών Μ.Ψ.Υ. των μη κυβερνητικών (ιδιωτικού δικαίου) Εταιρειών Ψυχικής Υγείας, καθώς και ορισμένων Περιφεριακών Πανεπιστημίων. Τέλος, η μη μέχρι πρότινος ολοκλήρωση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των εξωνοσοκομειακών Μ.Ψ.Υ. και η μη εφαρμογή της Τομεοποίησης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στους ανασταλτικούς παράγοντες ανάπτυξης και ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ., Καραβάτος Α., Νηματούδης Ι.

Ανακοίνωση:
13ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Χαλκιδική, 25 - 28 Μαΐου, 1994

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο 85, σελ. 57

Περίληψη:
Τα συμπτώματα των χρονίων ψυχωτικών (χ.ψ.) μπορούν να υφεθούν και οι ανεπάρκειές τους να βελτιωθούν, αν εκπαιδευτούν κατάλληλα με προγράμματα εκμάθησης ειδικών συμπεριφοριακών και γνωσιακών δεξιοτήτων. Μια τέτοια εκπαίδευση συμβάλλει, όπως το διαπιστώσαμε και από το εγχείρημα της Λέρου, στο να βελτιωθεί η αντίσταση των χ.ψ. στο stress, να μειωθεί η συχνότητα των υποτροπών, να ανασταλεί η περαιτέρω χρονιοποίησή τους. Επιπλέον, επιτυγχάνεται η ορθολογιστική χρήση των νευροληπτικών και η σταθερή αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους. Η εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες είναι μια αποτελεσματική θεραπευτική τεχνική, της οποίας τα αποτελέσματα παραμένουν σταθερά επί μακρόν και μπορούν να γενικευθούν από τον άρρωστο στις ποικίλες περιστάσεις της καθημερινής ζωής του. Η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων μπορεί να γίνεται οπουδήποτε διαμένουν και συχνάζουν οι χ.ψ., σε συνάρτηση τόσο με τις ισχύουσες για τον καθένα ανάγκες και επιθυμίες, όσο και με τις πραγματικές κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις. Η διδασκαλία τους με συμμετοχή και των άλλων μελών της οικογένειας έχει αποδώσει εξαίρετα αποτελέσματα. Στην παρούσα ανακοίνωση αναφέρονται οι στόχοι, οι κατευθυντήριες αρχές, η μεθοδολογία και τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων.

Εισηγητής:
Κανδύλης Δ.

Εισήγηση:
Πανελλήνια Συνάντηση Ψυχιάτρων Νοσοκομείων και Κέντρων Ψυχικής Υγείας με θέμα "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ", Αθήνα, 1 - 2 Ιουνίου, 1995

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 51, σελ. 42 - 45, 1995, με τον τίτλο "Ψυχιατρική κλινική σε επαρχιακό νοσοκομείο. Μύθος ή πραγματικότητα η εκπαίδευση σ' αυτό;"

Περίληψη:
Όσα αφορούν και συμβαίνουν στη ψυχιατρική περίθαλψη είναι πάντοτε σε στενή συνάρτηση με το ιστορικό παρελθόν της, τις κοινωνικές αντιλήψεις για την ψυχική αρρώστια, τις κοινωνικές αλλαγές και τους κοινωνικούς αγώνες, την επικρατούσα ψυχιατρική ιδεολογία, τις οικονομικές δυνατότητες και τις προτεραιότητες του κράτους στην κοινωνική του πολιτική, την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης νέων δεδομένων, τις νέες τεχνικές αλλά και με τα στοιχεία και τις παραμέτρους που συνθέτουν ένα σύστημα υγείας. Όσα αφορούν και συμβαίνουν στη ψυχιατρική κλινική ενός επαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου, πέρα από τα παραπάνω, έχουν αναμφίβολα να κάνουν με την περιρρέουσα ιδεολογία για τον λειτουργικό προσανατολισμό των επαρχιακών Γενικών Νοσοκομείων, τις ανάγκες για ψυχιατρική και όχι μόνο, περίθαλψη της τοπικής κοινωνίας, την ύπαρξη ή μη ενός ζωντανού ιστού υπηρεσιών ψυχικής υγείας, το υπάρχον και διαθέσιμο δυναμικό επαγγελματιών ψυχικής υγείας με την συγκεκριμένη εκπαίδευση - εξειδίκευσή του, το είδος των εργασιακών σχέσεων και τη διαμόρφωση συγκεκριμένης αρνητικής εργασιακής ιδεολογίας, την τήρηση των επαγγελματικών όρων, τις αντιλήψεις περί ομάδας κ.α. Εκφράζεται η άποψη ότι υπό τις παρούσες συνθήκες λειτουργίας των ψυχιατρικών κλινικών των επαρχιακών νοσοκομείων οι δυνατότητες εκπαίδευσης νέων ψυχιάτρων μάλλον πρέπει να θεωρείται δυσχερής και προβληματική.