Μετά την επιβεβαίωση της διάγνωσης, ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι να επιτευχθεί η ταχεία ύφεση του επεισοδίου,

με τη χορήγηση των πιο αποτελεσματικών και καλύτερα ανεκτών φαρμάκων. Από πολλές κλινικές μελέτες έχουν προκύψει ενδείξεις ότι, κατά τη διάρκεια του πρώτου επεισοδίου, οι ασθενείς ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία, ανεξάρτητα από το φάρμακο που τους χορηγείται αλλά εμφανίζουν μεγαλύτερη ευαισθησία σε εξωπυραμιδικού τύπου παρενέργειες. Για το λόγο αυτό, ίσως η καλύτερη επιλογή για την αντιμετώπιση του πρώτου επεισοδίου είναι οι θεραπευτικές στρατηγικές που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο παρενεργειών και αυτό φαίνεται να επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση άτυπων νευροληπτικών ή τη χορήγηση τυπικών νευροληπτικών σε μικρές δόσεις.