Περίληψη: Περιγράφεται και αναλύεται ο σχεδιασμός για την Ελληνική Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση. Πρόκειται για τον συνολικό σχεδιασμό της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας του ΚΕΣΥ, του Υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος υπερβαίνοντας την χρηματοδότηση του κανονισμού 815/84 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στοχεύει στην ανάπτυξη πλήρων υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια. Η έμφαση δίνεται στις εξωνοσοκομειακές ενδιάμεσες δομές, λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ιδιομορφίες (γεωγραφικές, πληθυσμιακές, συγκοινωνιακές) κάθε περιφέρειας, την κατανομή του ψυχιατρικού δυναμικού και τη δυνατότητα διασύνδεσης των διαφόρων υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Περίληψη: Ανακοινώνονται τα αποτελέσματα από τη λειτουργία ομάδας συγγενών ψυχικά ασθενών που φροντίζονται στο Κ.Ψ.Υ. Βόλου. Στο σύνολό τους τα αποτελέσματα κρίνονται θετικά τόσο για τους συγγενείς όσο και για τους ασθενείς, εν συγκρίσει πάντοτε με την πορεία και εξέλιξη άλλων ασθενών που οι συγγενείς τους δεν θέλησαν να συμμετάσχουν σε ομάδα. Περιγράφονται, τέλος, οι ειδικότερες εμπειρίες και διαπιστώσεις από τη λειτουργία αυτής της ομάδας.
Εισήγηση: 5ο Πανελλαδικό Συνέδριο της Εταιρείας Επιμόρφωσης και Προετοιμασίας Γονέων, Βόλος, Σεπτέμβριος, 1989
Δημοσίευση: Πρακτικά 5ου Πανελλαδικού Συνεδρίου της Εταιρείας Επιμόρφωσης και Προετοιμασίας Γονέων, Βόλος, Σεπτέμβριος, 1989
Περίληψη: Κατ' αρχάς αναλύεται το πως αισθάνεται το άτομο μέσα στη σημερινή κοινωνία που το ίδιο οργάνωσε και όπλισε με θεσμούς και στη συνέχεια επισημαίνεται ότι εάν οι κοινωνικές δομές εμποδίζουν την ικανοποίηση επιθυμιών των ατόμων και εμποδίζουν την πρόσβαση στους σκοπούς τους, τότε τα άτομα διαψευδόμενα, είναι δυνατόν να απορρίψουν τους παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας και τα μέσα που θα τα βοηθούσαν να πραγματοποιήσουν τις επιδιώξεις τους. Υποστηρίζεται ότι οι έφηβοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αιωρούμενοι σ' ένα κενό απελπισίας αναζητούν νέους τρόπους επικοινωνίας για να ζήσουν αυθεντικά, ν' ανοίξουν νέους κόσμους, να οικοδομήσουν νέες μορφές, αναζητούν νόημα ζωής και παλεύουν να το βρουν μέσα στις αντιφάσεις που προκύπτουν τόσο από την ιδιαίτερη ψυχολογία τους όσο και από εκείνες της κοινωνίας. Τέλος εκφράζεται η άποψη ότι οι νέοι επιθυμούν και θέλουν ν' αλλάξουν τη ζωή τους και να καταχτήσουν μια ουσιαστικότερη επικοινωνία. Καμιά όμως ουσιαστική αλλαγή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν ο νέος δεν απελευθερωθεί από την ίδια την υφή της σκέψης του και όχι απλώς από τη μέθοδο και το σύστημα.
Περίληψη: Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από την εφαρμογή ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος σε συγγενείς σχιζοφρενών, όπως τεκμηριώνονται από την μελέτη (1) της μεταβολής της στάσης των συγγενών απέναντι στην ψυχική νόσο και (2) του ψυχολογικού PROFIL και των μεταβολών του. Τα ευρήματα αυτά συγκρίνονται με ομάδα συγγενών που δεν παρακολούθησαν το πρόγραμμα. Συμπέρασμα: Η εφαρμογή του ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος είχε θετική επίδραση στην στάση απέναντι στην ψυχική νόσο αλλά και στο ψυχολογικό PROFIL των συγγενών.
Εισήγηση: Στρογγυλό τραπέζι με θέμα "Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΦΗΒΟΣ" που οργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, Βόλος, 1986.
Περίληψη: Γίνεται ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο της επιθετικότητας και αναφέρονται οι συγκρουόμενες απόψεις για την προέλευσή της. Αναλύονται οι κοινωνικές συνιστώσες του φαινομένου και το πρόβλημα του εξαναγκασμού του ατόμου να διαβιεί σε μια ακοινώνητη κοινωνία, στην οποία απουσιάζουν οι παραδεκτές αξίες και ιδέες, οι γνήσιοι διαπροσωπικοί δεσμοί. Επισημαίνεται ότι η συνύπαρξη υπερπληθυσμού και αθλιότητας αποτελεί ένα άλλο παράγοντα κινητοποίησης της ανθρώπινης επιθετικότητας, όπως και το πάθος της απληστίας για περισσότερη δύναμη, φήμη, για μεγαλύτερη περιουσία. Αναφέρεται ακόμη η διάσταση της εξουσίας στην εμφάνιση του φαινομένου, αφού όταν η εξουσία οπισθοδρομεί και περιβάλλεται με αυταρχικότητα, κατ' ανάγκη και το κοινωνικό σύνολο τροποποιεί τη συμπεριφορά του και αντιδρά είτε με υποταγή είτε με ανεξέλεγκτη επιθετικότητα. Τέλος εκφράζεται η άποψη ότι η επιθετικότητα μπορεί και να μαθαίνεται και ο άνθρωπος εξαναγκάζεται στη χρήση της μια που, δυστυχώς, αποδείχνεται πετυχημένη μέθοδος όταν κανείς επιζητά το μεγαλύτερο δυνατόν συμφέρον του.
Περίληψη: Την τελευταία 20ετία, δημιουργήθηκαν μονάδες ψυχικής υγείας με σκοπό την παροχή ψυχιατρικών φροντίδων σύμφωνα με τις αρχές και τους στόχους της Κοινοτικής Ψυχιατρικής. Ο θεσμικός τους ρόλος δεν έχει μέχρι σήμερα επακριβώς οριοθετηθεί. Η τομεοποίησή τους δεν ακολουθήθηκε από την απαραίτητη δημιουργία ολοκληρωμένων δικτύων ανά τομέα με αποτέλεσμα να διαπιστώνεται μια απρόσφορη λειτουργία του συστήματος από μέρους επαγγελματιών ψυχικής υγείας.Στην ανακοίνωσή μας καταγράφουμε απόψεις των χρηστών του συστήματος ψυχιατρικής φροντίδας, σχετικά με την ικανοποίηση ή μη των αιτημάτων τους από υπάρχουσες μονάδες ψυχικής υγείας, ώστε να αποτελέσουν δείκτη μελλοντικής επεξεργασίας που θα συμβάλλει στην αξιολόγηση των παρεχομένων φροντίδων από επαγγελματίες ψυχικής υγείας και αρμόδιους φορείς. Η αξιολόγηση των προσφερομένων ψυχιατρικών φροντίδων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενοτήτων του ερωτηματολογίου "Αξιολόγηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας από τους χρήστες τους" που εξέδωσε το Conseil Regional Europeen της Παγκόσμιας Οργάνωσης Ψυχικής Υγείας. Το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από 387 χρήστες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, κυρίως ψυχωτικούς των παρακάτω ψυχιατρικών δομών: 1. Ψυχιατρικός Τομέας Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α Θεσ/νίκης 2. Ψυχιατρικός Τομέας Ν.Γ.Ν. Βόλου 3. Υπηρεσίες της Θεσσαλικής Εταιρείας Ψυχικής Υγείας Περίθαλψης Αποκατάστασης 4. Υπηρεσίες της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Αποκατάστασης
Στη συνέχεια παραθέτουμε τις απόψεις των χρηστών σχετικά με το βαθμό ικανοποίησης ή μη των αιτημάτων τους από τις αναφερθείσες ψυχιατρικές δομές. Η σχέση τους με τις υπηρεσίες αφορούσε διάφορα αιτήματα, από την αντιμετώπιση κρίσεως έως και την ψυχοκοινωνική τους επαναπροσαρμογή και επαγγελματική τους αποκατάσταση. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αποτελούν δείκτες μιας εν εξελίξει συγκριτικής μελέτης μεταξύ των δύο περιφερειών και των αναφερθεισών ψυχιατρικών δομών.
Περίληψη: Η κοινωνική επαναπροσαρμογή του χρόνιου ψυχιατρικού ασθενούς αποτελεί μία από τις κύριες φροντίδες της ψυχιατρικής των αναπτυγμένων χωρών. Πρόκειται για ένα σύνολο μέτρων που έχουν ως στόχο την κοινωνική επανένταξη των ασθενών με δυνατότητες προσαρμογής και αυτονομίας. Η σφαιρική λειτουργική αξιολόγηση του χρόνιου ψυχιατρικού ασθενούς είναι απαραίτητα πριν από την επιλογή της ψυχοκοινωνικής θεραπείας και επιτρέπει να γνωρίζουμε αυτό που ο ψυχωτικός μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει στην καθημερινή του ζωή. Η αξιολόγηση των κοινωνικών δεξιοτήτων κατέχει μία εξέχουσα σημασία σ' ένα πρόγραμμα επαναπροσαρμογής. Αποτελεί το πρώτο βήμα για μια θεραπευτική αντιμετώπιση και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας επαναπροσαρμογής με την οποία βρίσκεται σε δυναμική συσχέτιση, προκειμένου να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης. Αυτού του είδους η αξιολόγηση εγγράφεται σ' ένα πολύπλοκο πλαίσιο που περιλαμβάνει παράγοντες που επιδρούν στην κοινωνική ικανότητα, στους σκοπούς των μετρήσεων, στην επιλογή των πληροφοριών, στον τύπο των προς μέτρηση δεξιοτήτων και στα όργανα και τις καταστάσεις αξιολόγησης. Η σημασία της αξιολόγησης των κοινωνικών δεξιοτήτων των χρονίων ψυχιατρικών ασθενών είναι γνωστή από πολλές μελέτες. Η αξιολόγηση αυτή θα καθορίσει τον τύπο των παρεμβάσεων που θα χρησιμοποιηθούν αλλά και την αποτελεσματικότητα της εξάσκησης στο πρόγραμμα επαναπροσαρμογής ώστε να αποφευχθούν άσκοπες και άχρηστες προσπάθειες τόσο από την πλευρά του ασθενούς όσο και από εκείνη του επαγγελματία της αποκατάστασης.
Εισήγηση: Ημερίδα με θέμα " Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΑ" που συνδιοργάνωσαν η Θεσσαλική Εταιρεία Ψυχικής Υγείας - Περίθαλψης - Αποκατάστασης, ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας και ο Όμιλος Φίλων των Ψυχικά Ασθενών "Η Ελπίδα", 1997
Περίληψη: Περιγράφονται οι αιτίες απομόνωσης των Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) στην κοινωνία της Ευρώπης όπου η φτώχια θεωρείται σαν φυσική απόληξη και παραδεκτή κατάληξη, μιας δήθεν αναγκαίας οικονομικής ανάπτυξης που αποσυνδέει την κοινωνική διάσταση από την οικονομική. Αναφέρονται οι κύριες αιτίες της δραματικής επιδείνωσης των συνθηκών της ζωής και αναλύεται ο διπλός αποκλεισμός των ΑΜΕΑ από το κοινωνικώς γίγνεσθαι. Ακολουθούν προτάσεις για το ξεπέρασμα της απομόνωσης των ΑΜΕΑ και της αποκατάστασής τους στην κοινωνία μέσω της καταρτίσεως σ' ένα επάγγελμα και της προωθήσεώς τους σε σταθερές θέσεις εργασίας.
