Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Ιωακείμ Λ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Ηράκλειο, 30 Μαρτίου - 3 Απριλίου, 1996

Δημοσίευση:
Αρχεία Ε.Ψ.Ψ.Ε.Π., τεύχος 15, σελ 95 - 96, 1997

Περίληψη:
Το Νοσοκομείο Ημέρας αποτελεί σύγχρονο θεσμό μερικής νοσηλείας για την αντιμετώπιση των αναγκών των ψυχωτικών. Τείνει να αντικαταστήσει παραδοσιακούς θεσμούς νοσηλείας λόγω του οικονομικού του χαρακτήρα και του πολυδύναμου θεραπευτικού του ρόλου. Αντικείμενο αυτής της ανακοίνωσης είναι να προσδιορίσει τα στοιχεία που συνθέτουν το λειτουργικό χαρακτήρα ενός μεταβατικού Νοσοκομείου Ημέρας και το φάσμα των θεραπευτικών δραστηριοτήτων που προάγουν τη μετάβαση του ψυχωτικού από την κρίση στην αυτόνομη κοινοτική ζωή.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ., Βιδάλης Α., Φωκάς Κ., Μάντση Μ.

Ανακοίνωση:
14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Ηράκλειο, 30 Μαρτίου - 3 Απριλίου, 1996

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο193, σελ. 133

Περίληψη:
Η πολιτική των φροντίδων για τους ψυχωτικούς μεταβάλλεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Η περιστολή της νοσοκομειακής περίθαλψης, στο αναγκαίο και μόνο πλαίσιο και επίπεδο, ως προς τη νοσηρή κατάσταση και το χρόνο νοσηλείας κερδίζει έδαφος. Στο σύστημα των ενδιάμεσων δομών της τομεοποιημένης ψυχιατρικής, οι ξενώνες, μικροί χώροι προστατευμένης διαμονής, περιθάλπτουν ορισμένους τύπους ψυχικά ασθενών προκειμένου να ολοκληρωθεί ο κύκλος της ανάρρωσής τους μετά από μια κρίση. Σύντονες και ποικίλες θεραπευτικές δραστηριότητες που μπορούν ν' αναπτυχθούν στον ξενώνα, αποτρέπουν σε σημαντικό βαθμό, την χρονιοποίηση και τον ιδρυματισμό των ψυχωτικών, επιτρέπουν την ολοκλήρωση της θεραπευτικής προσπάθειας σε σύντομο χρονικό διάστημα και διευκολύνουν τη διαδικασία της ψυχοκοινωνικής επανένταξης. Πέραν αυτών, σημαντικό είναι το όφελος που προκύπτει από τη μείωση των ψυχιατρικών κρεβατιών των παραδοσιακών νοσοκομείων και άρα των εξόδων νοσηλείας. Στην ανακοίνωσή μας, προβαίνουμε σε μια γενική περιγραφή του φάσματος των θεραπευτικών δραστηριοτήτων που δύνανται να λάβουν χώρα σ' ένα ξενώνα και καθορίζουμε τη θέση του στο σύστημα της τομεοποιούμενης ψυχιατρικής στην ελληνική πραγματικότητα.

Εισηγητές:
Εσαγιάν Γκ., Νηματούδης Ι., Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ.

Δημοσίευση:
Ψυχιατρική, τόμος 5, σελ. 133-136, 1994

Περίληψη:
Στην εργασία επιχειρείται η παρουσίαση και αξιολόγηση του θεσμού των προστατευμένων-θεραπευτικών διαμερισμάτων στη Γαλλία. Πρόκειται για εξωνοσοκομειακές ψυχιατρικές δομές που απευθύνονται πρωτίστως σε χρόνιους ιδρυματοποιημένους ασθενείς, αλλά και σε εξωνοσοκομειακούς ασθενείς. Κύριος στόχος της λειτουργίας των προστατευμένων διαμερισμάτων είναι η κοινωνική και ενδεχομένως επαγγελματική επανένταξη των ασθενών, όπως επίσης και η αποφυγή της απώλειας των ήδη κεκτημένων κοινωνικών ή επαγγελματικών τους δεξιοτήτων. Η διαδικασία και οι προϋποθέσεις για την εισαγωγή ενός αρρώστου σε προστατευμένο διαμέρισμα είναι πολύ συγκεκριμένη και επισημοποιείται με την υπογραφή ενός γραπτού συμβολαίου και από τα δύο μέρη (θεραπευτική ομάδα και θεραπευόμενος). Η θεραπευτική ομάδα που έχει την ευθύνη των προστατευμένων διαμερισμάτων χαρακτηρίζεται από έναν πολυδιάστατο ρόλο και δεν ταυτίζεται με τη θεραπευτική ομάδα που έχει αναλάβει την φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτική αγωγή των αρρώστων. Η εικοσαετής εμπειρία από τη λειτουργία αναλόγων διαμερισμάτων στη Γαλλία δεν είναι ενθαρρυντική καθόσον και σ' αυτά υπάρχει ο κίνδυνος της χρονιοποίησης των ασθενών. Τα καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν τα κριτήρια επιλογής των ασθενών και οι όροι λειτουργίας των διαμερισμάτων είναι αυστηρά οριοθετημένα.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Εσαγιάν Γκ.

Ανακοίνωση:
2o Συνέδριο Προληπτικής Ψυχιατρικής, Αθήνα, 9 - 12 Απριλίου, 1992

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 50, σελ. 30 - 38, 1995

Περίληψη:
Ο ξενώνας θεωρείται ο κατεξοχήν μεταβατικός χώρος στο πέρασμα του ασθενή από το άσυλο στην κοινότητα. Στον ξενώνα συντελείται ένα κύριο μέρος της διαδικασίας της αποϊδρυματοποίησης. Για την επίτευξη της τελευταίας είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη θεραπευτικής ομάδας καταλλήλου συνθέσεως. Βασικές ιδιότητες της θεραπευτικής παρέμβασης είναι ο μεσολαβητικός ρόλος μεταξύ φαντασιωσικού και πραγματικού και η εκπαίδευση - επανεκπαίδευση των ασθενών σε δεξιότητες και κοινωνικούς ρόλους.

Εισηγητές:
Γουμενάκη Α., Τζεδάκη Ε., Φωτιάδου Ε., Πάντζιου Κ., Ασπραδάκης Κ., Κανδύλης Δ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Ηράκλειο, 30 Μαρτίου - 3 Απριλίου, 1996

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο 32, σελ. 24 Περίληψη: Το Κέντρο Ημέρας έχει τις ιστορικές του καταβολές στο κίνημα της αποασυλοποίησης χρονίων ψυχωτικών και θεωρείται σήμερα θεσμός μερικής νοσηλείας, μεταβατικού χαρακτήρα, προς την ψυχοκοινωνική επανένταξη. Στο Γενικό Νοσοκομείο, ένα Κέντρο Ημέρας κοινωνιοθεραπευτικού χαρακτήρα φαίνεται να συντελεί στην αποδρομή της κρίσης, να συμβάλλει στη βραχύχρονη νοσηλεία και να προάγει τη διαδικασία της ψυχοκοινωνικής επανένταξης.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ.

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 46, σελ. 9 - 16, 1994

Περίληψη:
Από έρευνες έχει καταδειχθεί ότι τα συμπτώματα και οι ανεπάρκειες των χρονίων ψυχωτικών μπορούν να βελτιωθούν, εάν οι ασθενείς εκπαιδευτούν μ' ένα κατάλληλο δομημένο πρόγραμμα εκμάθησης ειδικών συμπεριφοριακών και γνωσιακών δεξιοτήτων, που στοχεύει στη διδασκαλία, στη γενίκευση και τη διατήρηση των αναγκαίων κοινωνικών δεξιοτήτων για μια ικανοποιητική ποιότητα αυτόνομης ζωής. Η αναγκαιότητα της επιμελούς επιλογής του τύπου της εξάσκησης στις κοινωνικές δεξιότητες, σε συνάρτηση πάντοτε με τις ανάγκες και τις επιθυμίες κάθε ψυχικά ασθενούς είναι προφανής. Η γενίκευση και η συνέχεια είναι "sine qua non" προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότητα κάθε προγράμματος επαναπροσαρμογής. Οι διαδικασίες της εξάσκησης, συναρτημένες με πραγματικές κοινωνικές καταστάσεις, μπορούν και πρέπει να διδάσκονται όχι μόνο σε ψυχιατρικές δομές νοσηλείας και ανάρρωσης, αλλά και εφ' όσον είναι δυνατό, οπουδήποτε αλλού διαμένουν και συχνάζουν οι χρόνιοι ψυχωτικοί. Η εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες μπορεί να βελτιώσει την ανθεκτικότητα του χρόνιου ψυχωτικού στο stress, να μειώσει την πιθανότητα των υποτροπών και να αυξήσει την κοινωνική προσαρμογή.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Ασπραδάκης Κ., Εσαγιάν Γκ., Γκιόκα Ε., Μάντση Μ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
στο 15ο Βορειοελλαδικό Ιατρικό Συνέδριο, Θεσσαλονίκη, 11 - 13 Μαΐου, 2000

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο 55, σελ. 40

Περίληψη:
Τα προστατευμένα - θεραπευτικά διαμερίσματα αποτελούν δομές, οι οποίες απευθύνονται κυρίως σε χρόνιους, ιδρυματοποιημένους ψυχικά ασθενείς, αλλά και σε ψυχικά ασθενείς που ζουν στην κοινότητα. Είναι ο τελευταίος σταθμός του ταξιδιού του χρόνιου ασθενούς για την πληρέστερη ένταξη του στην κοινωνία, ενώ εξ άλλου, αποτελούν και ηθμό, για την αποφυγή της χρονιοποίησης και του ιδρυματισμού νέων ψυχικά ασθενών. Η ΘΕΨΥΠΑ και η ΕΨΥΚΑ, λειτουργούν από 7ετίας προστατευμένα - θεραπευτικά διαμερίσματα, βάση του κανονισμού 815/84. Στην παρούσα ανακοίνωση, εκθέτουμε τις εμπειρίες μας από τη 7ετή λειτουργία των διαμερισμάτων που λειτουργούμε για χρόνιους ψυχικά ασθενείς, αναφερόμενοι στις μορφές και τους στόχους, στις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εισαγωγή και παραμονή σ' αυτά, στον ρόλο της θεραπευτικής ομάδας που υποστηρίζει τους διαμένοντες ενοίκους, στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους και τέλος στα επιτευχθέντα αποτελέσματα, εν σχέσει με την επιθυμούμενη αυτονόμηση των ψυχικά ασθενών.

Ειαηγητές:
Κανδύλης Δ., Εσαγιάν Γκ., Leonοri L., Brun P., Ιωακείμ Λ., Φλωρά A.

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 44, σελ. 24 - 33, 1994

Περίληψη:
Σήμερα, αναγνωρίζεται όλο και σαφέστερα ο ελοχεύων κίνδυνος μιας παραδοσιακής λειτουργίας ενδιαμέσων δομών και συνεπώς μιας άλλης, νέας ή συνεχιζόμενης, χρονιοποίησης των αρρώστων που νοσηλεύονται σ' αυτές. Μια τέτοια εξέλιξη είναι πολυπαραγοντική. Την εξηγούν λόγοι ιατρικοί, οικογενειακοί, κοινωνικοί, θεσμικοί, πολιτικοοικονομικοί. Στην εργασία αυτή περιγράφονται οι εμπειρίες μιας ομάδας επαγγελματιών Ψ εν σχέσει με τις στάσεις και συμπεριφορές του μη ψυχιατρικού προσωπικού ενός ξενώνα χρονίων ψυχωτικών και προσεγγίζεται η ερμηνεία τους σε συνάρτηση και με το φαινόμενο της επαγγελματικής τους εξάντλησης. Τέλος, ερευνώνται παράμετροι για την αποφυγή του φαινομένου του νεο-ιδρυματισμού.