Εισηγητές:
Μπένου Ι., Ιακωβίδης Α., Ρίζος Σ., Μπένος Α., Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση:
στο 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Χαλκιδική, 19 - 23 Απριλίου, 2002 Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο Ρ203

Περίληψη:
Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση του βαθμού δυσκολίας και συναισθηματικής δυσφορίας που προκαλούν συγκεκριμένοι τύποι συμπεριφοράς ασθενών στους γιατρούς γενικού νοσοκομείου. Στη μελέτη συμμετείχαν 69 γιατροί του Γ.Ν. ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης (Παθολογικές ειδικότητες=42, Χειρουργικές ειδικότητες=27, Ειδικοί=34, Εlδικευόμενοι=35, Άνδρες=52, Γυναίκες=17). Συμπλήρωσαν ειδικά κατασκευασμένο ερωτηματολόγιο, που μετρά τον βαθμό δυσκολίας σε δεκαβάθμια κλίμακα απέναντι σε 7 τύπους συμπεριφοράς ασθενών. Τα δεδομένα συγκρίθηκαν στατιστικά ως προς το φύλο, τύπο ειδικότητας και ολοκλήρωση ή όχι της ειδικότητας. Στο σύνολο των ερωτηθέντων γιατρών μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας προκαλεί ο τύπος του καχύποπτου ασθενούς. Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο των γιατρών. Οι ειδικοί ανεξαρτήτως τύπου ειδικότητας αναφέρουν περισσότερη δυσκολία απέναντι στον θλιμμένο ασθενή σε σύγκριση με τους ειδικευόμενους (ρ<0,05). Οι γιατροί χειρουργικών ειδικοτήτων δυσκολεύονται περισσότερο με τον υπερβολικά αγχώδη ασθενή σε σύγκριση με τους παθολόγου ς (ρ<0,05). Τα ευρήματα συζητούνται επί τη βάσει παραγόντων σχετικών με θέματα ιατρικής ψυχολογίας και βιοψυχοκοινωνικής προσέγγισης, την προσωπικότητα των γιατρών ως προς την επιλογή ειδικότητας, το επαγγελματικό stress κ.ά.

Εισηγητές:
Νηματούδης Ι., Κανδύλης Δ., Καπρίνης Στ., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση με τη μορφή πόστερ:
στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Πάφος, Κύπρος, 5 - 9 Μαΐου, 2000

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο ΑΑ304, σελ. 228

Περίληψη:
Κατά την διαρρεύσασα δεκαπενταετία οι προσπάθειες για τη μεταρρύθμιση της ψυχιατρικής περίθαλψης στην Ελλάδα οδήγησαν στη δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού εξωνοσοκομειακών Μονάδων Ψυχικής Υγείας (Μ.Ψ.Υ.). Οι μονάδες αυτές έχουν αναλάβει σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της ψυχιατρικής περίθαλψης των αρρώστων με ψυχικές διαταραχές, ενώ ο αριθμός των νοσηλευομένων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία έχει ελαττωθεί σημαντικά μεταξύ των ετών 1984-1999. Σημαντική στην προσπάθεια αυτή ήταν και η συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της χρηματοδότησης του Κανονισμού 815/84. Από τη μελέτη όμως της ανάπτυξης των νέων μονάδων και υπηρεσιών ψυχικής υγείας διαπιστώνεται:1. Η μη εφαρμογή ενός κεντρικού μηχανισμού ανάπτυξης των Μ.Ψ.Υ. 2. Η άνιση γεωγραφικά και πληθυσμιακά, κατανομή των μονάδων με αποτέλεσμα την ύπαρξη Υγειονομικών Περιφερειών στις οποίες δεν έχει αναπτυχθεί καμία εξωνοσοκομειακή Μ.Ψ.Υ. ή αυτές να περιορίζονται μόνο στην έδρα της περιφέρειας. 3. Η ύπαρξη μονάδων με κτιριακή υποδομή, μέσω του Κανονισμού 815/84, οι οποίες δεν λειτουργούν λόγω μη στελέχωσης με προσωπικό. 4. Η πλήρης απουσία ψυχογηριατρικών μονάδων, ενώ οι παιδοψυχιατρικές μονάδες περιορίζονται μόνον σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. 5. Με την εξαίρεση των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης σημαντική ήταν η συμβολή στην ανάπτυξη εξωνοσοκομειακών Μ.Ψ.Υ. των μη κυβερνητικών (ιδιωτικού δικαίου) Εταιρειών Ψυχικής Υγείας, καθώς και ορισμένων Περιφεριακών Πανεπιστημίων. Τέλος, η μη μέχρι πρότινος ολοκλήρωση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των εξωνοσοκομειακών Μ.Ψ.Υ. και η μη εφαρμογή της Τομεοποίησης θα πρέπει να συμπεριληφθούν στους ανασταλτικούς παράγοντες ανάπτυξης και ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης.

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ., Καραβάτος Α., Νηματούδης Ι.

Ανακοίνωση:
13ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Χαλκιδική, 25 - 28 Μαΐου, 1994

Περίληψη:
Τόμος Περιλήψεων Συνεδρίου, Νο 85, σελ. 57

Περίληψη:
Τα συμπτώματα των χρονίων ψυχωτικών (χ.ψ.) μπορούν να υφεθούν και οι ανεπάρκειές τους να βελτιωθούν, αν εκπαιδευτούν κατάλληλα με προγράμματα εκμάθησης ειδικών συμπεριφοριακών και γνωσιακών δεξιοτήτων. Μια τέτοια εκπαίδευση συμβάλλει, όπως το διαπιστώσαμε και από το εγχείρημα της Λέρου, στο να βελτιωθεί η αντίσταση των χ.ψ. στο stress, να μειωθεί η συχνότητα των υποτροπών, να ανασταλεί η περαιτέρω χρονιοποίησή τους. Επιπλέον, επιτυγχάνεται η ορθολογιστική χρήση των νευροληπτικών και η σταθερή αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους. Η εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες είναι μια αποτελεσματική θεραπευτική τεχνική, της οποίας τα αποτελέσματα παραμένουν σταθερά επί μακρόν και μπορούν να γενικευθούν από τον άρρωστο στις ποικίλες περιστάσεις της καθημερινής ζωής του. Η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων μπορεί να γίνεται οπουδήποτε διαμένουν και συχνάζουν οι χ.ψ., σε συνάρτηση τόσο με τις ισχύουσες για τον καθένα ανάγκες και επιθυμίες, όσο και με τις πραγματικές κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις. Η διδασκαλία τους με συμμετοχή και των άλλων μελών της οικογένειας έχει αποδώσει εξαίρετα αποτελέσματα. Στην παρούσα ανακοίνωση αναφέρονται οι στόχοι, οι κατευθυντήριες αρχές, η μεθοδολογία και τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων.

Εισηγητής:
Κανδύλης Δ.

Εισήγηση:
Πανελλήνια Συνάντηση Ψυχιάτρων Νοσοκομείων και Κέντρων Ψυχικής Υγείας με θέμα "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ", Αθήνα, 1 - 2 Ιουνίου, 1995

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 51, σελ. 42 - 45, 1995, με τον τίτλο "Ψυχιατρική κλινική σε επαρχιακό νοσοκομείο. Μύθος ή πραγματικότητα η εκπαίδευση σ' αυτό;"

Περίληψη:
Όσα αφορούν και συμβαίνουν στη ψυχιατρική περίθαλψη είναι πάντοτε σε στενή συνάρτηση με το ιστορικό παρελθόν της, τις κοινωνικές αντιλήψεις για την ψυχική αρρώστια, τις κοινωνικές αλλαγές και τους κοινωνικούς αγώνες, την επικρατούσα ψυχιατρική ιδεολογία, τις οικονομικές δυνατότητες και τις προτεραιότητες του κράτους στην κοινωνική του πολιτική, την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης νέων δεδομένων, τις νέες τεχνικές αλλά και με τα στοιχεία και τις παραμέτρους που συνθέτουν ένα σύστημα υγείας. Όσα αφορούν και συμβαίνουν στη ψυχιατρική κλινική ενός επαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου, πέρα από τα παραπάνω, έχουν αναμφίβολα να κάνουν με την περιρρέουσα ιδεολογία για τον λειτουργικό προσανατολισμό των επαρχιακών Γενικών Νοσοκομείων, τις ανάγκες για ψυχιατρική και όχι μόνο, περίθαλψη της τοπικής κοινωνίας, την ύπαρξη ή μη ενός ζωντανού ιστού υπηρεσιών ψυχικής υγείας, το υπάρχον και διαθέσιμο δυναμικό επαγγελματιών ψυχικής υγείας με την συγκεκριμένη εκπαίδευση - εξειδίκευσή του, το είδος των εργασιακών σχέσεων και τη διαμόρφωση συγκεκριμένης αρνητικής εργασιακής ιδεολογίας, την τήρηση των επαγγελματικών όρων, τις αντιλήψεις περί ομάδας κ.α. Εκφράζεται η άποψη ότι υπό τις παρούσες συνθήκες λειτουργίας των ψυχιατρικών κλινικών των επαρχιακών νοσοκομείων οι δυνατότητες εκπαίδευσης νέων ψυχιάτρων μάλλον πρέπει να θεωρείται δυσχερής και προβληματική.