2. Μπορεί να γίνει η διάγνωση της σχιζοφρένειας από ένα και μόνο σύμπτωμα;

Υπάρχει από πολύ καιρό μια διαμάχη σχετικά με τα πόσα συμπτώματα

χρειάζεται να συνυπάρχουν για να γίνει με βεβαιότητα η διάγνωση. Είναι γενικά αποδεκτό ότι ένα από τα κύρια συμπτώματα, π.χ. ακουστικές ψευδαισθήσεις, εάν επιμένει για περισσότερο από μερικές μέρες (τουλάχιστον ένα μήνα στα ταξινομικά συστήματα), είναι ενδεικτικό της σχιζοφρένειας ή μιας σχιζοφρενικής νόσου. Σύμφωνα με την άποψή μας, η θεώρηση αυτή περικλείει αρκετούς κινδύνους για λαθεμένη διάγνωση. Πράγματι, ένας αριθμός ασθενών εμφανίζει, αρχικά, μόνο ένα σύμπτωμα (για παράδειγμα το άκουσμα φωνών) και τίποτα άλλο. Οι ασθενείς αυτοί δε φθίνουν ως προσωπικότητες, εξακολουθούν να διατηρούν τις κοινωνικές τους σχέσεις, ντύνονται και συμπεριφέρονται φυσιολογικά, είναι συμφιλιωμένοι με τα συμπτώματά τους και καταφέρνουν να ζουν αρκετά καλά μέσα στο κοινωνικό σύνολο, παρά τις κάποιες δυσαρμονίες στις σχέσεις τους μ’ αυτό. Όμως, αυτοί οι ασθενείς δεν πάσχουν από «τυπική» μορφή σχιζοφρένειας.

Παρά το γεγονός ότι ήταν πραγματικά ασθενείς από μια «σχιζοφρενική νόσο» όταν πρωτοέγινε η διάγνωση, η μακρόχρονη και συνεχής παρακολούθησή τους έδειξε ότι έπασχαν από μια «άτυπη» σχιζοφρένεια. Το να έχει κάποιος απλά και μόνο, έστω και σταθερά, μια ψευδαίσθηση ή ένα παραλήρημα, π.χ. ότι κάποια μυστική ομάδα τον καταδιώκει δε σημαίνει απαραίτητα και νόσηση από την «τυπική» σχιζοφρένεια, που είναι γενικά παραδεκτό πως οι τέσσερις κλινικές μορφές της έχουν τη βαρύτερη διαδρομή και συνηθέστερα τη χειρότερη κατάληξη.

Βιβλιογραφία: «Σχιζοφρένεια- Τι πρέπει να γνωρίζει η οικογένεια και ο οικογενειακός γιατρός», 2005, Λάρισα, Θ.Ε.Ψ.Υ.Π.Α.