Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Καπρίνης Γ.

Δημοσίευση:
Τετράδια Ψυχιατρικής, Νο 46, σελ. 9 - 16, 1994

Περίληψη:
Από έρευνες έχει καταδειχθεί ότι τα συμπτώματα και οι ανεπάρκειες των χρονίων ψυχωτικών μπορούν να βελτιωθούν, εάν οι ασθενείς εκπαιδευτούν μ' ένα κατάλληλο δομημένο πρόγραμμα εκμάθησης ειδικών συμπεριφοριακών και γνωσιακών δεξιοτήτων, που στοχεύει στη διδασκαλία, στη γενίκευση και τη διατήρηση των αναγκαίων κοινωνικών δεξιοτήτων για μια ικανοποιητική ποιότητα αυτόνομης ζωής. Η αναγκαιότητα της επιμελούς επιλογής του τύπου της εξάσκησης στις κοινωνικές δεξιότητες, σε συνάρτηση πάντοτε με τις ανάγκες και τις επιθυμίες κάθε ψυχικά ασθενούς είναι προφανής. Η γενίκευση και η συνέχεια είναι "sine qua non" προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότητα κάθε προγράμματος επαναπροσαρμογής. Οι διαδικασίες της εξάσκησης, συναρτημένες με πραγματικές κοινωνικές καταστάσεις, μπορούν και πρέπει να διδάσκονται όχι μόνο σε ψυχιατρικές δομές νοσηλείας και ανάρρωσης, αλλά και εφ' όσον είναι δυνατό, οπουδήποτε αλλού διαμένουν και συχνάζουν οι χρόνιοι ψυχωτικοί. Η εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες μπορεί να βελτιώσει την ανθεκτικότητα του χρόνιου ψυχωτικού στο stress, να μειώσει την πιθανότητα των υποτροπών και να αυξήσει την κοινωνική προσαρμογή.